3. Gün | Konuşan Kitaplar ile Kitap Günleri | Yağmur Sonrası - Sarah Jio | Alıntılar #2

**Pekâlâ, hayatım,” dedim.
“Ama seni uyarmam gerek. Benden bir peri masalı bekleme.” Jennifer yanımdaki sandalyeye oturdu. “Bu iyi,” dedi gülümseyerek. “Peri masallarından hiç hoşlanmam."
"Ve bu masalın kötü tarafları da var,” dedim, verdiğim karardan ötürü tereddüt eder olmuştum. 
Jennifer başını salladı. “Peki, mutlu bir sonu var mı?” 
“Bundan pek emin değilim."

**Üzerinde üniformasıyla öylece duruyor, dalgalar kıyıya vururken çekingen bir şekilde bana gülümsüyordu. Kuvvetlice kıyıya çarpan dalgaların sesini ve hemen ardından kumu öpen milyonlarca köpüğün çıkardığı fışırtıyı duyabiliyordum. Gözlerimi sıkıca kapattım ve onu, hızla dağılan uyku sisinin arasında beklerken buldum. Gitme, diye yalvardım tüm kalbimle. Kal. Kal lütfen. Beni çağıran gülümseyişi ve bana doğru uzattığı kollarıyla söz dinler bir şekilde yeniden beliriverdi. O an kalbimde, uzun zamandır hissetmediğim tanıdık bir çarpıntı hissettim. Özlemin ta kendisiydi bu.

**“Anne, ilk karşılaştığımız gün ne konuştuğumuzu hatırlıyor
musun? Bana, hayatın özgür iradeyle alakalı olduğuna
inandığını söylemiştin.” Ardından Westry hafifçe saçlarımı
okşadı. “Senin hayatın mutlu, huzurlu ve aşk dolu olacak,
çünkü sen kaderini o şekilde çizeceksin.”

**İşte o an, bu küçük, gizli dünyamızı ne çok sevdiğimi ve o şekilde
kalmasını ne kadar çok istediğimi fark etmiştim.

**Yakındaki bir ağaç dalından düşen şarap rengi iki yaprak,
sonbahar rüzgârıyla bir süre farklı yollarda dans etti ve sonra
yavaşça yere süzülerek ıslak zeminde yan yana yerlerini aldı.

**Olacakları bilseydik,yine de gider miydik?

**Elbette her şey aynen bıraktığım
gibiydi. Ama öyle olmadığını biliyordum. Ve onları bir daha
asla eski haline döndüremeyeceğimi de...

 

 **Resimde, sazdan çatısı olan bir bungalovun yanında sarı

bir amber çiçeği ağacı görünüyordu. Bizim bungalovumuz.
Kumsalda adalı bir kadın geziniyordu. Bu tablo, bungalovdaki
resmin manzarasına eşlik ediyor gibiydi; birbiri ardına çekilmiş
iki fotoğraf karesi gibiydiler.

**Westry derin bir nefes aldı. “Diyor ki: Bana sımsıkı sarıl,

yaptığın büyünün etkisi geçmeden; Toz pembe bir hayat bu;
Beni öptüğünde cennet iç çeker; Ve gözlerim kapalı olsa bile,
toz pembe görürüm hayatı; Beni bağrına bastığında, bambaşka
bir dünyaya giderim, güllerin çiçek açtığı; Ve sen konuştuğunda,
melekler şarkı söyler.”

Çekiliş için!!

a Rafflecopter giveaway