Merhaba yeniden! Yerli yazarlarımızdan Duygu Özlem Yücel'in kendisi kadar güzel ve sıcak bir romanı ile tur yaptık. Ve bu muhteşem oldu! Cidden bu kadar güzel bir kitap beklemiyordum ki beni ağlattı :(
"Annen bizi bekliyor oğlum!" sözleriyle hayatı boyunca adından başka bir şey bilmediği annesini görmeye ve dünyasını baştan aşağı değiştirmeye gidiyor Mehmet, bilmeden hem de! Kafasında bir sürü çelişkiler ile hiç tatmadığı anne sevginin eksikliği ile çıkıyor yolculuğa. Bir şey beklemiyor, öfkesini, nefretini o kadar uzun süre içerisinde yaşatmış ki oraya sevgiyi nasıl sokacağını da bilmiyor, girip girmeyeceğini de. Kitap boyunca biz de Mehmet ile birlikte keşfediyoruz bütün hepsini. Lucia ile tanıştığında aşkı karşılamasını görüyor, annesiyle ile affetmesi öğreniyoruz. Ya babası? Yıllar boyunca ondan uzak kalıp hiç babası gibi hissetmediği adamı? O küçük çiftlikte, Molinari ailesinin yanında hiç keşfetmediği duygular ile boğuşurken bir yandan aşkı bir yandan affetmeyi öğreniyor.
Karşımdaki adam ve kadının belki bir gün gerçekleşir umuduyla neler beklemiş olabileceklerini düşünüyorum önce...
"Annen bizi bekliyor oğlum!" sözleriyle hayatı boyunca adından başka bir şey bilmediği annesini görmeye ve dünyasını baştan aşağı değiştirmeye gidiyor Mehmet, bilmeden hem de! Kafasında bir sürü çelişkiler ile hiç tatmadığı anne sevginin eksikliği ile çıkıyor yolculuğa. Bir şey beklemiyor, öfkesini, nefretini o kadar uzun süre içerisinde yaşatmış ki oraya sevgiyi nasıl sokacağını da bilmiyor, girip girmeyeceğini de. Kitap boyunca biz de Mehmet ile birlikte keşfediyoruz bütün hepsini. Lucia ile tanıştığında aşkı karşılamasını görüyor, annesiyle ile affetmesi öğreniyoruz. Ya babası? Yıllar boyunca ondan uzak kalıp hiç babası gibi hissetmediği adamı? O küçük çiftlikte, Molinari ailesinin yanında hiç keşfetmediği duygular ile boğuşurken bir yandan aşkı bir yandan affetmeyi öğreniyor.
Karşımdaki adam ve kadının belki bir gün gerçekleşir umuduyla neler beklemiş olabileceklerini düşünüyorum önce...
Ve hayatın bir gün olabileceklerin ihtimalleriyle dolu olduğunu fark ediyorum hemen sonrasında...
Sadece Mehmet'in değil Gabriella ve İsmet'in hikayesini de öğreniyoruz. Çiçek Kız ve Aşık Çocuk. İsmet'in bağlılığı beni o kadar etkiledi ki kitap boyunca, en çok hayran olduğum karakter o oldu. Hippileri anlatışı çok güzeldi yazarın, gözümde ayrı bir yere yerleştiler benim için. Zaten kısa bir roman olduğu için akıp gidiyor. Başta garipsemiştim kalemini ama sonra çok hoşuma gitmeye başladı, olay değil hislere dönük olması daha güzeldi. Ellerine sağlık, yeni kitaplarını dört gözle bekliyoruz! :D
"Lütfen! Beni tanıyabildiğin kadar tanı ve sevebildiğin ölçüde sev. Ben gitmeden..."
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder