Kitap Yorumu - Sevgilimden Son Mektup

Sevgilimden Son Mektup
Jojo Moyes
Pegasus
479 Sayfa
Çeviri: Solina Silahlı







Jojo Moyes sanırım sevdiğim yazarlar arasına girmeyi başardı. Benim gibi her aşk romanını sevmeyen ama güzel yazıldığı zaman aşık olan biri için içinde alıntı yapabileceğim milyonlarca cümlesi olması harika bir şey. Yazar anlatırken o kadar içine giriyorum ki o duyguların, gözlerimin dolması işten bile değil. Benim için kitapta en önemli olan şey bu kadar çok sevebilen ve savaşan bir aşık bulmak, Jojo bunu bizler için sağlıyor.

• Ama güzel yüzünü, gülümsemeni düşünebilmek ve kısmen de olsa bunun bana ait olabileceğini bilmekhayatım boyunca başıma gelen en harika şey.

Ellie, 2003 yılında bir gazetede yazı işlerinde çalışıyor. Evli bir yazarla olan ilişkisi kariyerini etkilemeye başlıyor ki sadece kariyerini değil, arkadaşlık ilişkilerini de. Doğal olarak hiçbiri evli adam olan John'u onaylamıyorlar. Ellie gazetenin kütüphanesinde  araştırma yaparken bir mektup buluyor, onu derinden etkileyen bir mektup. Hepimizi etkileyen, aşık ve kelimelerle arası iyi olan bir adamın elinden çıkmış duygu yüklü bir mektup. Ve sonra mektubun hikayesini araştırmaya başlıyor.








Seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim. Senden önce kimseyi sevmedim ve senden sonra da hiç kimse olmayacak.








Jennifer; 1960ların içinde yaşayan para, ev, koca yani o zamanlara göre her şeye sahip bir kadın. Mutlu değil ama mutsuz olması için de bir sebep yok. Tabii geri kafalı ve kendini beğenmiş kocasını saymazsak! Bir gün gözü pek, cesur ve yakışıklı bir gazeteci ile tanışıyor. Bütün hayatını etkileyecek bir karara varmalı, hayatının aşkıyla her şeyi bırakıp gidebilecek kadar güçlü mü?

• "Seni sevmeye devam edersem bu beni tüketir. Senden başka hiçbir şeyim olmayacak. Her an fikrini değiştirmenden korkacağım. Ve eğer değiştirirsen herhalde hayatım biter."

Ah işte tam burada Jennifer ve Anthony'nin hikayesinde yazar kalemini coşturmuş. İlla ağlatacağım diyor başka bir şey demiyor. Öyle güzel mektuplar okuyorsunuz ki ister istemez bunu yazabilen erkekler de varmış be! deyip içiniz gidiyor. Trajedik aşk hikayelerine bayılıyorum ve burada da onlardan bir tanesini görüyoruz. Sanki evren onların buluşmasını engellemek için elinden geleni yapıyor, böylece onları mutlu etmeyecek ama için için yakıp kül edecek bir aşk hikayesi hazırlıyor. Ve siz de tam o noktada onların geçmişinden geleceğine, savaşma azimlerine, cesaretlerine acizliklerine tanık oluyorsunuz.

• O buğulu uçsuz bucaksız derinlikteki gözlerinle bana her baktığında bende ne bulabileceğini düşünürdüm hep. Şimdi bunun aşıklara özgü saçma bir bakış açısı olduğunu görüyorum. Bizim sevgimiz ancak dünya durursa biter.

Kitabın en güzel yanı da yaşadıkları aşkın yapış yapış olmayışıydı. Bir süre sonra sıkılıp yeter artık demiyorsunuz, biraz daha görmek istiyorum diyorsunuz. Konusunu okumadan almıştım kitabıi okuduğumda da umarım göründüğü kadar sıkıcı değildir diye düşündüğümü hatırlıyorum. Kesinlikle değil, ve son olarak kitabı almamı sağlayan alıntıyı paylaşıyorum.